Giriş çok güzel ama aklımda sırası karışan düşünceler ve kurgular yaratık görmüş gibi sağa sola kaçıştılar. Hayli uzun beklemiş olmama rağmen bir tanesi bile geri dönmedi. Sesimi duyunca bana geri dönerler mi dedim. Geçtim tekrardan parmak oynatanın başına.
Gözlerim boş boş bakarken ekrana, parmaklarım sadece süzüldü klavye tuşlarında. Sanarsın ki herkesin ayakta alkışladığı bir piyano gösterisinden alnının akıyla sıyrılmışlar. Halbuki tüm yaptıkları tadımlık yazıp herkesi devamı gelsin diye beklentiye soktuktan sonra klavye üzerinde uyamak. Parmaklara kızmaya devam ederken fazlasıyla uğraştım beklentileri karşılamaya. Uzun uğraşlar sonucu gördüm ki beyindeki düşüncelerdi, parmağı asıl hareket ettiren. Kalem, klavye sadece 'K' harfi ile başlayan kelimelerdi, beyin uyurken.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sizler benim için önemlisiniz.
Vakit ayırıp okuduğunuz yazıma bir de yorum atmak istediniz.
Sevindim.