EĞER BU YAZININ TEK KELİMESİ YANLIŞSA, ŞU AN BEN ÖLEYİM.

ŞİMDİ GELDİ BU MAİL VE EVET AĞLIYORUM DEYİNCE BELKİ BANA YİNE KIZACAK BU MAİLİ ATAN AMA AĞLIYORUM.

BENİ ANLAMAK ZOR DEĞİLMİŞ. AMA BÖYLE BİR İMKAN VARKEN NEDEN HERKES BU 'X' KİŞİSİNİN DE DEDİĞİ GİBİ YANIMDA OLMAK YERİNE BANA ACIYOR? BEN ACINACAK HALDE DEĞİLİM Kİ...
HALA ELLERİM TİTRİYOR.

BUNU YAZMASAM, PAYLAŞMASAM DAYANAMAZDIM !

O zaman ben kendi gözümden sizi anlatayım sizde sizi başından beri anlayıp anlamadığıma karar verin.

Siz annenizi kaybetmeden önce çok mutluydunuz, kardeşlerine bağlı biriydiniz ve çok çalışkandınız. Ama bir anda bunların üzerine ilaveten kaldıramayacağınız bir yük eklendi omuzlarınıza.

Artık o kötü zamanlardaki anne şefkatini bulamadığınız için, (Tabi kardeşleriniz de bulamadı. ) blog açtınız ve pencereyi aralar gibi nefes almak istediniz. Artık kardeşlerinize sevgiyi siz vermek zorundaydınız ama sizde de fazla bir şey kalmamıştı. Bu yüzden yine bloglar sayesinde yeni arkadaşlarla bir şeyler paylaşmalıydınız ki yükünüz hafiflesin ama yine de öyle olmadı. Siz nefes almak isterken onlar size acıyan gözlerle baktılar. Ta ki bana kadar. Çünkü benimde başımdan bir sürü olay geçtiği için ve acıma duygusundan bıktığım için ben size karşı acıma duygusu hissetmedim ama sizinle bir şeylerde paylaşmak istemedim.

Doğru mudur?

HER HARFİNE KADAR DOĞRU ! KENDİME İÇTEN İÇE SÖYLEMEYE ÇALIŞTIĞIM AMA BU KADAR NET OLAMADIĞIM ŞEYLERİ DIŞARDAN ALMAK ÇOK FARKLI ŞEYLER YARATTI BENDE.