Yaşamayı en istemediğim duygu tercih sebebim olmadığı zamanlardaki yalnızlığın,yalnızlığımı dolduran kişi yüzünden olması...
Varlığın, sebebim olacak.
Yokluğun kederim.
Eksikliğin kaderim.
Sınırlarına ve kurallarına razı gelmesem ne çare.
Sebebim olmana gönüllenmeliyim ki
Ömrümce sürecek kederim olmayasın.
Koyduğun yerde kalmayı bilmeliyim ki
Kaderimi eksikliğine kilitlemeyeyim.
İstemesem de boyun eğmeliyim.
Mecburiyetlerden nefret ediyorum.
Buna neden senken kendimi kaybediyorum.
Bana zarar verebilecek tek bir insan var yaşayan.
Senin de iyi bildiğin...
Beni öylesine iyi tanıyan, öylesine kanatabilecek.
Beynimi bilen, ruhumu ezber eden.
Neyse
...
Yine ben.
Beni kendimle bırakmamalıydın.
Biliyorsun Ey fani!
Evveliyatıma düşkün olduğum halde ebediyetime sadakat etmeyeceğimi.
İnandığım bir şeyin peşini bırakmamı istedin.
İstek de rica vardır gerçi.
Sen beni mahkum ettin.
Ruhumu dolduran değil siman,
Gönlümdeki imana gelmesin ziyan,
Lakin...
Kapıldım, akıyorum varlığına,
Arzum ki, sebebim sen koksun Kara!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sizler benim için önemlisiniz.
Vakit ayırıp okuduğunuz yazıma bir de yorum atmak istediniz.
Sevindim.